RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Tekstura cz.2

RAPIDOGRAF

Na takim koszu z owocami jak ten możesz wypróbować wiele rozmaitych technik rysunkowych. Dużym wyzwaniem jest rysunek rapidografem. Ten wypełniony tuszem, niezwykle precyzyjny przyrząd jest chętnie używany przez grafików, ponieważ wytwarza kreskę o stałej grubości. Jest niezawodny przy stosowaniu technik linearnych dla odtwarzania tonacji, tekstur i struktur. Zacznij od delikatnego szkicu ołówkiem, który będziesz mógł później wytrzeć gumką.

1.  Jako pierwszą narysuj cytrynę widoczną z prawej strony. Użyj rapidografu, który daje szerokość kreski 0,1mm. Ta cytryna posłuży jako punkt odniesienia dla innych elementów kompozycji. Następnie naszkicuj sąsiadujące z nią owoce, a na koniec kosz, kafle oraz odbicia światła na blacie stołu.

2. Kreska rapidografu może mieć różną szerokość: od wąskiej, delikatnej (o,1 mm) do bardzo szerokiej (2mm). Tutaj tonacja została wymodelowana za pomocą trzech rapidografów o szerokościach kreski 0,1mm, 0,2mm i 0,8 mm. Cień na kaflach widocznych na ostatnim planie zaznacz, kreśląc najcieńszym rapidografem pionową szrafuję. Wypracujcie strukturę wiklinowego kosza, zacieniowując go krótkimi kreskami rapidografu zaopatrzonego w szerszą końcówkę i zagęść ją krzyżującymi się liniami.

3. Zaznacz detale wieloma delikatnymi kreskami, próbując uchwycić różnorodne tekstury i struktury. Przechodźcie stopniowo od elementu do elementu, nie zatrzymując się na dłużej na żadnym z nich. Charakteryzując owoce, bądź pomysłowy. Gładsze powierzchnie możesz przedstawić lekkimi muśnięciami, cętkowaniem lub kropkowaniem. Trzymając rapidograf pionowo, stawiaj kropki gęściej lub rzadziej zależnie od tego, czy rysujesz światło, czy cień.

4. Zakończcie pracę, wzmacniając najciemniejsze partie gęstą szrafują. Nie zapomnij o tle i pokryj je kolejnymi partiami kresek. Blat stołu zaznaczono prostymi, pionowymi kreskami, jak również liniami krzyżującymi się, które zostały poprowadzone w kierunku krawędzi. Dzięki temu powierzchnia stołu wydaje się gładka. Połączenie rozmaitych technik szrafowania dało bardzo bogaty, pełen detali i wyrazu obraz, w którym został ukazany nie tylko światłocień, ale również poszczególne  tekstury i formy owoców. Każdą- nawet najbardziej subtelną- kreskę poprowadzono z dużą precyzją. Zmiany kierunku dynamizują rysunek, a zarazem charakteryzują formy i płaszczyzny obrazu.