RYSOWANIE ROŚLIN Struktura

Formy oraz sposób rośnięcia roślin zawsze wprawiały artystów w zachwyt. Niezwykła różnorodność struktur jest tutaj zadziwiająca. Każda roślina zasługuje na uwagę- obserwacje bardzo często Ci się przydadzą. Zaprezentowana obok kompozycja składa się z cieniutkich, delikatnych trawek i łodyg, gdzie listki ułożone są z matematyczną niemal precyzją. Pomiędzy nimi błyszczy egzotyczny kwiat osadzony na łodydze, która sprawia wrażenie sztucznej. Kompozycja ta potraktowana jako całość, ale również rozłożona na elementy jest znakomitą okazją do tego, by wypróbować różne techniki i materiały rysunkowe.

OŁÓWEK

Mając do czynienia z tak skomplikowanym motywem, należy najpierw zapoznać się bliżej z jego strukturą. Naszkicuj ogólny zarys kompozycji miękkim ołówkiem, a następnie spróbuj powoli zbliżyć się do poszczególnych form. Dopiero wtedy zdefiniuj struktury za pośrednictwem jasnych i ciemnych tonów.

1. Za szkicowym charakterem tego studium kryje się duża precyzja. Wykonując wstępny rysunek głównych elementów, staraj się podążać za naturalnym kierunkiem rośnięcia roślin- pracuj zatem od dołu do góry.

2.  Sprawdź, czy udało się dokładnie oddać również formy negatywowe, a więc obszary pomiędzy elementami roślin oraz liście łodygi. Swobodnym cieniowaniem ukośnymi kreskami zaznacz pośrednie i ciemne partie. Nie daj się zdominować przez kolor- skoncentruj się całkowicie na formie.

WĘGIEL I KREDA NA KOLOROWYM PAPIERZE

Jeżeli rysujecie węglem i białą kredą na kolorowym papierze, możecie przedstawić struktury i formy najbardziej oszczędnymi środkami. Nauczycie się również dokładnie analizować formy i kontury. Tutaj intensywnie zielony papier dostarcza podstawowego tonu dla liści i łodyg. Kontury- Podobnie jak pośrednie i ciemniejsze tony- zostały opracowane węglem, podczas gdy odrobiną białej kredy zaznaczono błyszczące refleksy światła.

1. Aby przekazać  wrażenie rośnięcia i ruchu. Powinieneś/ powinnaś tak rozplanować swój rysunek, aby całkowicie wypełniał kartkę. Szkicujcie cienkim kawałkiem węgla, podążając za kierunkiem wzrostu roślin, zarysem łodyg, liści i kwiatów.

2. Dopracuj formy dużą swobodą w konwencji szkicu- lekkimi pociągnięciami węgla.

3. Spryskaj rysunek fiksatywą, aby zapobiec rozmazywaniu się linii. Tło stanie się bardziej plastyczne, jeżeli wypełnicie je płasko za pomocą białej kredy. Szczególną uwagę zwróć na miejsca w pobliżu liści. Na koniec dorysuj kredą jasne refleksy światła na łodygach i liściach.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Tonacja

Artysta nawet w rzeczach codziennego użytku potrafi odkryć coś szczególnego. Dobrze nam znane kuchenne przedmioty z metalu dostarczają wystarczająco dużo materiału do studium tonacji. Postaw gładkie, błyszczące, odbijające światło metalowe garnki naprzeciwko czajnika o głębokiej matowej czerni, a otrzymasz wyrazisty kontrast między światłem a cieniem.

SZTYFTY AKWARELOWE

Jeżeli kreski sztyftów akwarelowych na białym papierze rozetrze się ostrożnie wilgotnym pędzelkiem, powstaną wyraziste kontrasty- taka technika jest idealna do przedstawiania metalu.

1. Sztyftem akwarelowym naszkicuj starannie kontury przedmiotów. W miejscach przeznaczonych na refleksy światła zachowaj biel papieru. Wymodeluj tony pośrednie za pomocą lekkiego, swobodnego cieniowania, natomiast ciemniejsze gęstym szrafowaniem.

2.  Miękki pędzelek zanurz w czystej wodzie, a następnie lekko strzepnij. Podczas malowania zwróć szczególną uwagę na to, aby woda nie dostała się na niezamalowane połacie papieru przeznaczone do zaznaczenia odbłysków światła.

WĘGIEL I BIAŁA KREDA

Tutaj artysta rysował węglem i białą kredą na szarym papierze. Ta kombinacja oferuje szerokie spektrum tonacji, korzystne dla przedstawienia metalowych powierzchni. Głęboko czarna kreska węglem daje nasycone odcienie, podczas gdy biała kreda umożliwia lśnienie refleksów światła i subtelną tonację. Naszkicuj aranżację węglem, a następnie zacieniuj ciemniejsze partie. Zwróć uwagę na to, aby nie ścierać nad obrazem pyłu węglowego. Na koniec, mocno naciskając kredę, nanieś kilka refleksów światła. Do ponownego pociągnięcia krawędzi użyj białego sztyftu pastelowego oraz sztyftu węglowego.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Światło cz.2

WĘGIEL I BIAŁA KREDA NA KOLOROWYM PAPIERZE

Rysowanie szkła- wbrew pozorom- jest stosunkowo prostym zadaniem, zwłaszcza jęzeli na jego powierzchni odbija się światło. Przyjrzyj się dokładnie obiektowi lekko przymkniętymi oczami; zanalizujcie jasne, pośrednie i ciemne tony. Węgiel i biała kreda na kolorowym papierze nadają się znakomicie do rysowania tego rodzaju motywu. Papier daje pośrednią tonację; wychodząc od niej, można z łatwością przedstawić jaśniejsze tony za pomocą kredy, dla ciemniejszych użyj węgla. Przeświecający charakter szklanych elementów został tutaj przedstawiony za pośrednictwem niezamalowanych płaszczyzn papieru; tym samym wykluczono możliwość nazbyt perfekcyjnego wypracowania motywu. Wybraliśmy zielony papier, który dobrze oddaje kolor butelek po winie oraz odbić na dzbanie.

1. Sięgnijcie po białą kredę i narysujcie połyskujące krawędzie szklanych obiektów. Jeśli od tego zaczniecie, macie ze sobą pierwszy krok do nakreślenia zarysów poszczególnych elementów kompozycji. Kawałkiem węgla miękkimi, płynnymi pociągnięciami uzupełnij formy. Na koniec zaznacz najciemniejsze cienie.

2.  Białą kredą nanieś refleksy światła na szklanych naczyniach, powierzchni stołu i w tle. Pogłęb ciemną tonację za pomocą węgla. Narysuj wodę w dzbanie, kładąc walor delikatnymi muśnięciami węgla i białej kredy.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Światło cz.1

Przezroczyste szkło stanowi dla artysty temat niezwykle interesujący. Szczególny wdzięk ma szkło barwione dzięki fascynującym efektom świetlnym i pozornym krzywiznom, jakie daje. Czasem namalowane takie proste i czyste naczynie może tak wiernie imitować rzeczywistość, że chciałoby się z niego napić. Komponując martwą naturę ze szkłem, uważaj na przekroje naczyń. Najpierw ustaw obiekt, który ma znajdować się na pierwszym planie, a następnie, na podstawie tej przykładowej wielkości, znajdź odpowiednią pozycję dla innych wchodzących w skład kompozycji.

SZTYFTY PASTELOWE

Kieliszki i butelki w tym ćwiczeniu zostały narysowane sztyftami pastelowymi. W tej technice można pracować tak precyzyjnie jak ołówkiem, wykorzystując niezwykłą intensywność barw.

1. Zaczynając od pierwszego planu, pionowymi liniami zaznacz środkową oś każdego obiektu; w ten sposób uzyskuje się symetrię. Naszkicuj dno, otwory i szyjki butelek poziomymi, czarnymi liniami pomocniczymi. Wewnątrz tej siatki narysujcie elipsy.

2. Dopracuj formy butelek i kieliszków. Uzupełnij detale, takie jak na przykład dzióbek dzbana, a także poziome linie w tle.

3. Przechodzimy do kolorystyki. Tam, gdzie widziałeś/ widziałaś odblaski światła, papier powinien delikatnie przeświecać. Zwróć uwagę na odbicia, jasne i ciemne miejsca oraz na deformacje spowodowane załamywaniem się światła, jak choćby to, które wytwarza dzban przejrzystego szkła.

4. Stopniowo buduj kolory, tonacje i cienie. Na koniec, białą kredką pastelową zaznacz na powierzchni kieliszków refleksy iskrzącego się światła. Przyjrzyj się dokładnie: przezroczysty dzban i kieliszki zmieniają tonację zielonych obiektów.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Forma

Rzucona na kuchennym stole ścierka jest idealnym materiałem dla studium formy, światła i cienia. Układ fałd tkaniny na pierwszy rzut oka wydaje się nader skomplikowanym ponieważ formy są tutaj raczej mało czytelne. Radzimy lekko przymkniętymi oczyma dokładnie przyjrzeć się motywowi, dzięki temu można wyraźnie uchwycić najważniejsze obszary o jasnych, pośrednich i ciemnych tonach. Lekkimi pociągnięciami ołówka naszkicuj strefy światła i cienia; opracowując głębokie fałdy, zwiększ nacisk. Uprość formy fałd i cienie, a rysunek wymodelujcie przez cieniowanie. Tu i ówdzie zachowajcie biel papieru na odbłyski światła.

TWARDE KREDKI PASTELOWE

Twarde sztabki pasteli można połamać na kawałki- podobnie jak okrągłe kredki pastelowe. Ostrymi krawędziami ułamanych kawałków narysuj fałdy, starając się zrobić to jak najbardziej precyzyjnie, natomiast boczną, szeroką stroną pasteli zacieniuj płynnymi ruchami miękkie zaokrąglenia.

1. W przypadku skomplikowanego motywu należy sporządzić monochromatyczne studium tematu, które posłuży do przestudiowania ogólnej tonacji. Twardą kredką pastelową HB naszkicuj kontury ścierki oraz większe fałdy. Zaznacz najważniejsze partie cienia przez lekkie ich zakreskowanie. 

2 Nanoś etapami głębokie cienie gęstym szrafowaniem. Miejsca przeznaczone na odbłyski światła pozostawcie niezamalowane. Boczną powierzchnią kawałka kredki narysujcie swobodnie blat stołu i dalsze otoczenie.

KREDKI PASTELOWE

Po wykonaniu studium wstępnego możesz przedstawić formy za pomocą kolorów i tonacji. Na początku delikatnymi kreskami uchwyć najważniejsze partie światła i cienia, a następnie dodaj kolor. Prace w pastelach zazwyczaj robi się na kolorowym papierze, który prześwieca pomiędzy kreskami i w ten sposób dostarcza kolorowego „dodatku” do rysunku. Ponieważ ścierka jest w przeważającej części biała dlatego autor rysunku wybrał białe podłoże. Biel papieru ma w tym przypadku zaletę, iż daje rysującemu wiele możliwości kreatywnego  zastosowania rozmaitych kolorów przy tworzeniu form.

1. Naszkicuj delikatnie kontury ścierki kuchennej i jej fałdów. Zbuduj ogólną tonację obrazu, zaczynając od tonów jasnych i przechodząc stopniowo do ciemniejszych. Pamiętaj, że ciepłe kolory i jasna tonacja przesuwają się na pierwszy plan, natomiast zimne kolory i ciemna tonacja cofają się optycznie w głąb obrazu. Wykorzystaj tę wiedzę przy zastosowaniu różnych płaszczyzn układu fałd: zimnych błękitów, zieleni i fioletowych niuansów użyjcie dla partii cienia i „cofających się” obszarów obrazu; ciepła żółcień będzie znakomita dla wybrzuszeń materiału i odbłysków światła. Tło zbudujcie kilkoma a nawet kilkunastoma tonami. Dzięki nim zostanie stworzone wrażenie światła i kolorowych refleksów na ścierce.

2. Dodaj kolejno ciepłe i zimne kolory, a zaraz potem kontynuujcie cieniowanie form poszczególnych fałd. Jasne światło słoneczne na białej ścierce wytwarza niebieskawe refleksy. Zwróć szczególną uwagę na najjaśniejsze refleksy. Ponieważ światło pada z góry, powinny się one znaleźć na tej części ścierki, która leży na stole. Zaciemnij tło- ścierka będzie wówczas sprawiała wrażenie jaśniejszej. Dodaj jeszcze trochę bieli tam, gdzie pada światło.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Tekstura cz.3

WĘGIEL I KREDA NA KOLOROWYM PAPIERZE

Istnieje wiele możliwości przedstawiania tekstury, począwszy od abstrakcyjnych aż do wiernie oddających naturę, realistycznych wizerunków. Węglem można rysować płynnie i swobodnie, a ponadto z łatwością korygować ewentualne błędy- co jest niezwykle korzystne dla początkujących rysowników. Węgiel, łączony z białą kredą służącą do zaznaczenia refleksów światła, stanowi idealną technikę plastycznego przedstawiania tekstur, ponieważ umożliwia szeroką skalę tonów i rodzajów kresek, od cienkich i delikatnych aż do bardzo szerokich. Wybierz kolorowy papier w pośredniej tonacji i na początek zaznacz tylko ciemniejsze i jaśniejsze tony.

1. Wykonaj węglem szkic kompozycyjny martwej natury, nie zapominając o odbiciach światła na polerowanym blacie stołu.

2. Wymodeluj formy owoców, a następnie plecionkę kosza. Delikatnym kreskowaniem zaznacz kolory, teksturę i formy. Kawałkiem węgla nanieś cienie na płaszczyznę stołu i ścianach.

3. Sięgnij po białą kredę, by ukazać, jak lśnią kafle i ramy okienne. Narysuj kilka delikatnych refleksów światła na owocach. W miejscach, gdzie znajdują się średnio jasne elementy kompozycji, pozostaw niezamalowany szary papier. Kontrast między linearnymi strukturami- przy ananasie i koszu z wikliny- a miękko roztartymi kreskami – na innych owocach i w cieniu- wytwarza silne odbicie tekstury, ponadto zaś ożywia i uatrakcyjnia rysunek.

SZTYFT GRAFITOWY AKWARELOWY NA KOLOROWYM PAPIERZE

Dla początkujących rysowników idealnymi przyborami rysunkowymi są ołówki i sztyfty grafitowe, ponieważ można je wycierać gumką. Pozbędziecie się lęku przed cieniowaniem dzięki akwarelowym sztyftom grafitowym, ponieważ rozcieńczone wodą kreski po prostu znikają. Kremowy papier wnosi do rysunku dodatkowe światło.

1. Zacznij od cytryny, leżącej centralnie na pierwszym planie. Zgrupuj wokół niej inne owoce. Aby ocenić, czy zostały ułożone właściwie, możecie wyobrazić sobie np. linię pionową biegnącą od bananów w dół obrazu, przecinającą dokładnie na pół usytuowaną centralnie cytrynę i biegnącą obok ananasa. Linia pozioma, którą przeciągniemy, zaczynając od górnej krawędzi jabłka leżącego w koszu na lewo, dzieli na trzy części czerwone winogrona.  

2. Uzupełnij ciemniejsze tony. Cieniowi pomiędzy winogronami i owocami na stole nadajcie intensywnie ciemną tonację, pokrywając jego płaszczyznę swobodnymi, szybkimi kreskami. Możecie nie martwić się o kierunek stawiania kresek. Ważne tylko, aby budować tonację etapami, krok po kroku. Jak zawsze miejsca przeznaczone na refleksy światła pozostawcie niezamalowane.

3. Opracuj rysunek, zwracając uwagę, aby w niektórych miejscach nie zamalować całkowicie papieru. Przedstaw struktury ananasa i plecionki wiklinowego kosza intensywnie ciemnymi kreskami. Obrazy żyją dzięki silnym kontrastom. Po uzyskaniu właściwej ogólnej tonacji wykończ rysunek małym, miękkim, lekko zwilżonym pędzelkiem. Zacznij od najciemniejszych miejsc. Starannie oczyść pędzelek, aby grafit nie trafił w miejsca nie właściwe. Strefy odbłysków światła pozostaw suche, w przeciwnym razie może tam spłynąć grafit, a wtedy rysunek utraci świeżość, stanie się bez wyrazu.

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Tekstura cz.2

RAPIDOGRAF

Na takim koszu z owocami jak ten możesz wypróbować wiele rozmaitych technik rysunkowych. Dużym wyzwaniem jest rysunek rapidografem. Ten wypełniony tuszem, niezwykle precyzyjny przyrząd jest chętnie używany przez grafików, ponieważ wytwarza kreskę o stałej grubości. Jest niezawodny przy stosowaniu technik linearnych dla odtwarzania tonacji, tekstur i struktur. Zacznij od delikatnego szkicu ołówkiem, który będziesz mógł później wytrzeć gumką.

1.  Jako pierwszą narysuj cytrynę widoczną z prawej strony. Użyj rapidografu, który daje szerokość kreski 0,1mm. Ta cytryna posłuży jako punkt odniesienia dla innych elementów kompozycji. Następnie naszkicuj sąsiadujące z nią owoce, a na koniec kosz, kafle oraz odbicia światła na blacie stołu.

2. Kreska rapidografu może mieć różną szerokość: od wąskiej, delikatnej (o,1 mm) do bardzo szerokiej (2mm). Tutaj tonacja została wymodelowana za pomocą trzech rapidografów o szerokościach kreski 0,1mm, 0,2mm i 0,8 mm. Cień na kaflach widocznych na ostatnim planie zaznacz, kreśląc najcieńszym rapidografem pionową szrafuję. Wypracujcie strukturę wiklinowego kosza, zacieniowując go krótkimi kreskami rapidografu zaopatrzonego w szerszą końcówkę i zagęść ją krzyżującymi się liniami.

3. Zaznacz detale wieloma delikatnymi kreskami, próbując uchwycić różnorodne tekstury i struktury. Przechodźcie stopniowo od elementu do elementu, nie zatrzymując się na dłużej na żadnym z nich. Charakteryzując owoce, bądź pomysłowy. Gładsze powierzchnie możesz przedstawić lekkimi muśnięciami, cętkowaniem lub kropkowaniem. Trzymając rapidograf pionowo, stawiaj kropki gęściej lub rzadziej zależnie od tego, czy rysujesz światło, czy cień.

4. Zakończcie pracę, wzmacniając najciemniejsze partie gęstą szrafują. Nie zapomnij o tle i pokryj je kolejnymi partiami kresek. Blat stołu zaznaczono prostymi, pionowymi kreskami, jak również liniami krzyżującymi się, które zostały poprowadzone w kierunku krawędzi. Dzięki temu powierzchnia stołu wydaje się gładka. Połączenie rozmaitych technik szrafowania dało bardzo bogaty, pełen detali i wyrazu obraz, w którym został ukazany nie tylko światłocień, ale również poszczególne  tekstury i formy owoców. Każdą- nawet najbardziej subtelną- kreskę poprowadzono z dużą precyzją. Zmiany kierunku dynamizują rysunek, a zarazem charakteryzują formy i płaszczyzny obrazu. 

RYSOWANIE MARTWEJ NATURY Tekstura cz.1

Na podstawie tego kosza z owocami można studiować różnorodne tekstury i formy. Celem jest oddanie kredkami pastelowymi zróżnicowanych powierzchni owoców: gładkich, błyszczących winogron, porowatych cytryn i ananasa z charakterystyczną, nierówną łupiną. Boczne światło wytwarza wyraźne cienie.

KREDKI PASTELOWE

Kredki pastelowe składają się z czystych pigmentów i mają szczególną świetlistość- są zatem idealnym środkiem do plastycznego przedstawienia naszego motywu- kosza z owocami. Dodatkową ich zaletą jest wielostronność zastosowania. Końcówką pasteli można kreślić wyraziste, klarowne linie, natomiast  szerszą stroną tworzyć miękkie kreski i kłaść warstwowo, a następnie je rozcierać. Najbardziej odpowiednim podłożem dla kredek pastelowych jest gruboziarnisty, szorstki papier. Istnieje specjalny, przeznaczony do rysowania pastelami gatunek papieru, na który można kłaść wiele warstw kolorów.

1. Naszkicuj główne elementy:  zacznij od kosza, a następnie przejdź do owoców. Dla winogron zastosuj ultramarynę i żółcień, dla ananasa czerwień. Rysuj delikatnie, aby papier mógł przyjąć kolejne warstwy. 

2. Opracowując plecionkę kosza, teksturę ananasa i jego liści, użyj końcówki pasteli. Owoce o gładszej powierzchni wymodeluj za pomocą szrafury, którą należy później lekko rozetrzeć palcami.

3. Pracuj równocześnie nad całą kompozycją, zwracając uwagę na odcienie, nie zapominajcie również o światłocieniu. Przy miękkich przejściach kolorów delikatnie rozetrzyj kreski palcami. W ten sposób mocno zaakcentujesz formy i tekstury. Zwróć uwagę, że na przykład winogrona czy inne owoce o gładkiej powierzchni odbijają światło, podczas gdy matowy kosz i guzowaty ananas je pochłaniają. Kompozycja zyskuje  dzięki jasnemu oknu, od którego wyraźnie odcina się pałąk kosza. Tła nie pokrywaj całkowicie kolorem, ponieważ w efekcie tego zabiegu kompozycja mogłaby stać się zbyt ciężka. Linie ostatniego planu delikatnie rozetrzyj; na pierwszym planie powinny zachować luźną strukturę.

RYSOWANIE KRAJOBRAZU Detal

Artystów nie zawsze inspirują rozległe krajobrazy, częstokroć są to niewielkie detale. Nawet najbardziej prozaiczny element krajobrazu można przedstawić w niebanalny, intrygujący sposób. Zwróć uwagę na niezwykłe, osobliwe wzory, struktury i formy. To sękate drzewo rosnące na kamienistym podłożu jest niepowtarzalne w formie, strukturze i kolorze.

WODOROZPUSZCZALNY ATRAMENT I WODOROZPUSZCZALNE KREDKI

Nie ma żadnych przeciwwskazań, aby dokonując studium detalu zastosować różnego rodzaju materiały rysunkowe, zwłaszcza że będziecie mogli wtedy wypracować szczególne cechy motywu. Tutaj artysta sięgnął po czarny atrament, którym wymeldował formy oraz partie światła i cienia. W dalszej kolejności rozpuścił kreski lekko zwilżonym pędzelkiem i wodorozpuszczalnymi kredkami położył kolor.

1. Bez sporządzania wstępnego szkicu ołówkiem narysuj widok piórkiem. Ponieważ macie przed sobą obiekt stanowiący fragment natury, to podstawowym założeniem z pewnością nie powinna być absolutna dokładność. Większe znaczenie ma w tym przypadku nastrój, jaki stworzycie w swoim obrazie.

2. Zbuduj tonację obrazu metodą szrafowania prostego i krzyżowego. Praca z piórkiem wyklucza możliwość wytarcia błędów gumką. Z tego względu należy bardzo ostrożnie intensyfikować tonację. Zaczynajcie od jasnych kolorów, dodając stopniowo coraz ciemniejsze.

3. Dodaj głębi ciemnym partiom. Pomyśl o tym, że staną się jeszcze ciemniejsze, kiedy później rozcieńczycie kreski pędzelkiem. Niektóre fragmenty powinny zachować biel papieru, dzięki temu wydobędziesz kontrasty.

4. Miękkim, lekko zwilżonym pędzelkiem, zamoczonym w atramencie, opracuj poszczególne partie rysunku. Zastanów się, które miejsca powinny zostać białe, jednocześnie zaś zwróć uwagę na to, aby farba się nie rozpływała. Pamiętajcie, że wilgotne partie obrazu przyjmują lżejszą tonację. Lekko nasącz wodą tylko te miejsca, które mają otrzymać tony pośrednie lub ciemne.

5. Zastosowanie wodo rozpuszczalnych kredek zdynamizuje obraz. Można tu użyć kredek akwarelowych, lecz bardziej intensywne tradycyjne kredki lepiej kontrastują z ciemnym atramentem. Ponieważ w tym przypadku kolory mają ożywiać obraz, kresek wykonanych kredkami nie rozcieńcza się wodą. Posługując się zredukowaną do minimum paletą barw, narysuj liście. Przedstawiając je, należy interpretować- wybrane kolory nie muszą koniecznie naśladować natury. Wykończ rysunek, znacząc refleksy światła białą kredą.

RYSOWANIE KRAJOBRAZU Forma

Wybierając motyw, zawsze zwracaj uwagę na interesujące kontrasty i powtarzające się formy. Tutaj formę kamieni w murze odnajdujemy w przestrzeniach pomiędzy sztachetami płotu. Ich pionowe słupy upodobniają się do pni drzew. Między pionowymi i poziomymi liniami obrazu została zachowana równowaga. Słońce oświetla drogę, a zarazem tworzy wyważony stosunek ciemnych tonów na murze, ogrodzeniu i pniach drzew.

WĘGIEL I BIAŁA KREDA NA KOLOROWYM PAPIERZE

Węglem i białą kredą można szybko uchwycić motyw na kolorowym papierze. W zależności od tego, jaki nastrój pragniecie oddać, wybierz papier w kontrastowej tonacji lub w neutralnym odcieniu brązu względnie szarości.

1. Przedstawiając najciemniejszą tonację, użyjcie węgla. Narysujcie najważniejsze elementy: ogrodzenie, mur oraz ocienione zbocze w tle. Pierwszy plan zaznaczcie kilkoma poziomymi kreskami. W tym przypadku zbyt duża liczba detali zakłóca kompozycje i osłabia siłę wyrazu.

2. Na tym rysunku biel powinna tylko akcentować grę światła i cienia i ożywiać całą kompozycję. Przewidziane dla bieli partie obrazu swobodnie zakreskujcie kredą, dzięki temu powstaną różnorodne struktury. Liście na zboczu i drodze zaznaczcie za pomocą drobnych cętek, szersze kreski wyjaśniają, w którym miejscu padają na drogę promienie słońca. Pozycję słońca możemy rozpoznać po jasnych refleksach światła na płocie, równocześnie zaś w ten sposób został podkreślony zarys poszczególnych sztachet.

RYSOWANIE KRAJOBRAZU Kolor

MIĘKKIE KREDKI PASTELOWE

Miękkie kredki pastelowe są oferowane w tak bogatym asortymencie odcieni żółtych i niebieskich, że kupno zielonych kredek, które w dodatku bywają często nieco jaskrawe, wydaje się całkowicie zbyteczne. Zacznij od eksperymentów z kolorami podstawowymi.

1. Używając ciemnego błękitu, naszkicuj najmocniejsze partie. Jasne pociągnij ochrą i żółcienią.

2. Dodaj więcej żółcieni, nieco oranżu, a także odrobinę ciepłej czerwieni. Na początku nie musisz zwracać szczególnej uwagi na dokładne odtwarzanie naturalnych kolorów, ponieważ będziesz kładł jeszcze kilka warstw.

3. Połóż błękit, a następnie wykończ rysunek żółcienią- dzięki  temu zabiegowi powstaną zielone tony. Nie naciskaj zbyt mocno kredek, aby niżej położone kolory mogły delikatnie przeświecać, przydając zieleni blasku. Głębokie cienie wzmocnij ultramaryną. Kilka białych kropek sprawi, że liście zabłysną w słońcu.

KOLOROWE TUSZE

Kolorowe tusze można nakładać za pomocą szrafury prostej i krzyżowej oraz kropkowania. W tych miejscach powstają wówczas nowe odcienie. 

1. Na rysunku użyto dwóch różnych odcieni zieleni. Pracuj swobodnie, w konwencji szkicowej. Zachowaj biel papieru aby uchwycić biel papieru.

2. Zaakcentuj czerwienią ciemne partie obrazu oraz cienie. 

KREDKI AKWARELOWE

Użyj kredek akwarelowych, położone obok siebie i jedna na drugiej warstwy koloru uzupełnij delikatnym lawrowaniem. Dzięki temu otrzymacie dynamiczny obraz pełen odmiennych struktur. Jednocześnie zróżnicuj kolejność kolorów: Dla przykładu- ultramaryna ma cytrynowej żółcieni daje w rezultacie inną zieleń niż położona w odwrotnej kolejności.

Wiosenny nastrój sceny został tutaj doskonale uchwycony dzięki rozmaitym odcieniom żółcieni, która przeplata się z błękitem, czerwienią i różem.